Met 2018 voor de deur mag je bijna alweer het laatste blaadje van je scheurkalender trekken, maar niet zonder eerst met een opgewekt gevoel naar de afgelopen twaalf maanden terug te kijken. Dit jaar kent namelijk enkele ijzersterke games die de redacteurs van Eurogamer Benelux met alle liefde nog een keer in het zonnetje zetten. In dit artikel vertelt Carl hoe de ijzersterke levels van Nioh de remedie bij uitstek zijn tegen de vele openwereldgames van 2017 en zelfs het design van de Soulsborne-games het nakijken geven.
Zijn er nog lineaire singleplayergames? Wanneer releases in 2017 zichzelf niet bestempelden als "games as a service" of je portemonnee plunderden met loot boxes, dan spurtten ze doorgaans mee in de Gigantische Openwereldrace. Ontwikkelaars investeren miljoenen in het grootste aantal virtuele vierkante kilometers op een schijfje, de meeste sidequests, tasks, NPC's en collectibles, en extreem gedetailleerde scènes in elke straathoek waarbij mannen van middelbare leeftijd aan een ijsje likken, of soortgelijke waanzin.
Nioh is helemaal anders. Het geeft geen zier om het aanbieden van een "virtual sandbox", "emergent gameplay" of ander onzinnig pr-jargon. In de plaats krijg je strakke, lineaire levels waarbij duidelijke spelregels de plak zwaaien. Alleen al daardoor doet Nioh een frisse wind waaien door het gamelandschap. Maar vergis je niet: Nioh onderscheidt zich niet enkel door wat het niet doet, maar ook door wat het wél doet: zijn filosofie met volle overtuiging in de praktijk omzetten.
from Eurogamer.nl http://ift.tt/2BSbzFo
No comments:
Post a Comment